Micky … Kleine Snoeteke
26 januari 2018
En dan zomaar onverwacht, het lijkt uit het niets … gaat mijn telefoon. Het is mijn zus, en ze huilt. Ik schrik, wat zou er zijn? En dan, voor mijn gevoel uit het niets zegt ze tussen haar snikken door. “We hebben Micky vandaag laten inslapen”. Ik weet even niets te zeggen, kan haar even niet de troost bieden die ze nodig heeft … meer als een “Aaah neehh” komt er niet uit.
Het doet pijn. Enorm veel pijn. Het lijkt alsof mijn hart zich omdraait in mijn lijf. Kleine lieve Micky manneke. Mijn kleine lieve snoeteke toeteke. Mijn dappere kleine vriendje. Het hondje wat zo onverwacht mijn leven binnen is gekomen nu alweer 16 jaar geleden.
Gekocht door mijn zus omdat ze net op zichzelf was gaan wonen, en opgevoed door mijn ouders en mij … kleine Micky kwam, zag en overwon. Kleine Micky man, het enige hondje, die de band met onze ouders nog in stand hield omdat HIJ als enige hondje van alle honden in ons leven op dat moment onze ouders ook gekend had. Wat heet gekend … Hij was schandalig verwend door onze ouders. En wat hebben zij nog veel vreugde beleefd aan dat lieve kleine Snoeteke. Ondanks dat zowel ons pap als ons mam hadden gezegd, “Geen hond meer”, waren ze stapelgek op kleine Micky. Hoe vaak ons mam liefdevol gezegd heeft “Micky’ke jongen we moeten een stukje van je pootjes zagen. Je wordt te groot”. En hoe vaak ons pap in de laatste periode van zijn leven de riem pakte en een flinke ronde met Micky ging lopen.
Ja Micky heeft een geweldig leventje gehad. En hij was dankbaar voor alles. Een schat van een hondje, klein van formaat, maar ontzettend groot in karakter. En zijn trouwe ogen die je zo wijs aan konden kijken. Och manneke, ik mis je nog steeds. Nog elke dag. Tegelijk met jou is er ook een stukje in mij gestorven. En tegelijk met jouw dood lijkt het alsof ook de laatste herinneringen aan ons pap en ons mam een stukje verder zijn vervaagd. Het is moeilijk uit te leggen … Ze zijn niet weg, en zullen ook nooit weggaan. Net als de herinneringen aan jou. Die zullen ook nooit weggaan. Maar met jouw dood voelt het alsof de laatste band met het verleden definitief is doorgesneden.
Dag kleine lieve Micky-man! Het is geen afscheid voor altijd. We’ll meet again!
